هدف از پرایمر ضد آب، اطمینان از آب بندی کامل سطح و آماده سازی برای اعمال غشای ضد آب است. همچنین با غشای ضد آب استحکام اتصال بین بستر را فراهم می کند. پرایمرهای ضد آب معمولاً روی سطوح استفاده می شود و به علاوه سطح را تقویت می کند.
پرایم نکردن نواحی قبل از آماده شدن برای اجرای غشای عایق رطوبتی دومین مشکل تکراری در خرابی عایق رطوبتی است. دلیل این امر این است که غشای ضد آب قادر به اتصال به لایه ها نیست.
هر سازنده ای برای غشای ضد آب، قبل از اعمال، بتونه کاری روی سطوح را پیشنهاد می کند. پرایمرهای مختلفی برای انواع زیرلایه و سطوح مختلف موجود است.
توصیه می شود همیشه از پرایمرهای مشخص شده توسط سازندگان مخصوصاً برای پرایم سطح ، ملات، بتن، ملات و بسترهای تخته سه لا استفاده کنید. بتونه کاری سطوح باعث کاهش گیر افتادن هوا، گرد و غبار و رطوبت باقیمانده بالا در سطوحی می شود که به طور بالقوه می تواند باعث ایجاد تاول بر روی غشای ضد آب پس از عمل آوری شود.
با این حال، همه پرایمرها یکسان نیستند. به عنوان مثال، معمولاً برای پوشاندن زیرلایه و افزایش چسبندگی غشای ضد آب از حلال یک‌جزئی یا پرایمر مبتنی بر آب استفاده می‌شود. اپوکسی‌های دو قسمتی مبتنی بر آب به روشی مشابه کار می‌کنند، اما می‌توانند برای از بین بردن رطوبت باقیمانده بالا در سطح نیز استفاده شوند.
پرایمرها می توانند به صورت سیستم های یک یا دو بخشی عرضه شوند. پرایمرها یک محصول تقویت کننده چسبندگی هستند که می توانند به عنوان یک مسدود کننده نیز عمل کنند. تعدادی پرایمر مختلف برای بسترهای خاص موجود است.
اهمیت تست های لایه برداری قبل از استفاده از غشای ضد آب
اگرچه پرایمرهای جهانی زیادی وجود دارند که برای اکثر سطوح مناسب هستند، اما مواردی وجود دارد که پرایمر ضروری نیست. این بدان معنی است که همیشه باید یک آزمایش لایه برداری انجام شود تا مشخص شود آیا پرایمر ضروری است یا خیر. به طور معمول، نمد و آسفالت قدیمی رایج ترین محصولاتی هستند که در این براکت قرار می گیرند. با این حال، استفاده از پرایمر همیشه کار خوبی است، زیرا نه تنها در دراز مدت خرابی قیر را متوقف می کند، بلکه پوشش بهینه مایع را ممکن می کند. بنابراین باعث صرفه جویی در هزینه و زمان می شود.
آزمایش لایه برداری بسیار مهم است. انجام ندادن آزمایش لایه برداری می تواند عواقب مالی ناگواری، چه کوتاه مدت و چه بلند مدت داشته باشد. به عنوان مثال، برخی از غشاها به سادگی نمی‌چسبند زیرا لایه‌های خاصی برای چسبندگی به پرایمر نیاز دارند. بنابراین، آنچه در ابتدا ممکن است به نظر یک میانبر صرفه جویی در هزینه باشد، می تواند منجر به کنده شدن غشای ضد آب تنها پس از چند هفته یا چند ماه شود. بالقوه منجر به هزینه های نجومی می شود.
این به دلیل هزینه برداشتن غشای ضد آب است. استفاده از پرایمر روی بستر و سپس استفاده مجدد از یک غشای ضد آب. در واقع این امر بیش از دو برابر هزینه پروژه را افزایش می دهد، به طوری که مواد و نیروی کار باید دو برابر پرداخت شود (به علاوه هزینه برداشتن غشا معیوب و پرایمینگ). با عدم استفاده از پرایمر مجبور به خرید مجدد ایزوگام میشوید.
